نقدکی بر بانوی فیلم سازی که مثل فیلم هایش است

  ...چون غرض آمد هنر پوشیده شد

 

نقد کوچکی ببخشید کوتاهی بر فیلم سازی خانم "تهمینه میلانی"

مصاحبه ای خواندم از خانم میلانی که مرا بر آن داشت بنویسم

 اصلن حرف غیر واقعی بودن

 

 مشکلات زنان در جامعه ما نیست که عقیده دارم بیشتر از آنچه خانم میلانی نشان دادن هم واقعیت دارد حرف سر این است

که ساخت یک موضوع اجتماعی را با چنان ایدولوژی زدگی و یک سویه  و به جای پرداختن به ریزه کاری های فیلم نامه

 عجولانه و سطحی جمع بندی کردن آن

  یک فیلم با سوژه های بسیار خوب را چنان به پرتگاه حیف شدن می اندازد که دریغ!

 بی چاره این سوژه ها که به حق خودشان نمی رسند و بی چاره تر زن ها که نیاز مند چنین دفاع های غریزی یک کار گردان صاحب نام هستند

البته این از هنر ایشان است که از وقایع واقعی و ملموس جامعه چنان تصویری ارایه می دهند که همگان احساس می کنند غیر واقعی و انتزاعی و اغراق شده به نظر می رسد باید بگویم اصولن سینمای خانم میلانی

 گل درشت است

 یک اعتراف :البته با تمام مهری که به زنان دارم و احترامی که به جنبش زنان و برابری کامل بین تمام انسان ها دارم باید بگویم از فمینیست های سطحی خوش نمی آیدم

 

حال یک سوال مظلومیت  زن در یک جامعه مرد سالار در فیلم" سگ کشی" ی استاد بیضایی بیشتر نشان داده شد یا فیلم ها خانم میلانی؟

خانم میلانی گرفتار تفکر دو قطبی است که به فیلم های ایشان لطمه می زند به هر

سوی احترام زیادی  به ایشان دارم از بابت

فعالیت شان و اینکه  حرف خودشان را

می زنند! و این در جامعه ما نعمتی است

داخل پرانتز فیلم" چهار شنبه سوری" ی  اصغر فرهادی  فیلم خوبی است